Sprookjes uit de 1000 en 2e nacht:

Nieuwe poëzie en muziek uit “Studio Crea 7”van Jan Slothouwer (en niet van de Arabische prinses Sheherasade die ‘s nachts verhaaltjes vertelde aan de koning van Perzië om hem af te leiden van moorddadige plannen).

 

“Veel liefs uit Polyfrenia” zijn 10 korte liederen voor sopraan (Julia Westendorp) en piano (Daniël Kramer. De titel is afgeleid van de bekende: “Schizofrenie”. Het Griekse phrène stond voor “geest, ziel” en schidzein: splijten. Mijn Polyfrenia: “Veelgeest”. (Aangezien ik de eerste 20 jaar van mijn leven op last van ’n zwaar gestoorde moeder geen één vriendje of vriendinnetje mocht hebben speelde mijn leven zich in hoofdzaak af in haar “burcht t.o.v. de slechte wereld”. Ik betrad het leven dus als ’n identiteitsloos sociaal wrak dat alleen persoonlijkheden kon aannemen die de buitenwereld behaagden. “n poëtische bloemlezing uit dei overvloed aan schijngestalten vormen, met ’n knipoog aan James Bond/007: “veel liefs uit Moscow”, mijn “Polyfrenia”.

  1. De vogel: “Titel” (Laus Stuttitiae). Lachen ad lib.: de vogel Geestvogel…dacht denken zodat vloog. De vogel lachvogel lacht lachen, lacht lachend. De vogel “vogel”: de vogel. Zoals denken: denken denkt en licht: licht, licht. De vogel: titelvogel.
  2. Dubbel betaalde dood. Naar ’t eiland varen: so fort. Ook betalen voor de terugreis alstublieft! Niemand wist dat ik op ’t eiland wilde sterven. Nu heb ik 6 dukaten te veel betaald!! En dat tenslotte van Carolientjes Rondhoek Buik!
  3. Braamz. Mijn klein lief verzacht, razend in verlangen. Voor straf zal ik jou dan.. om verder nog… op de randen van geen nacht meer.
  4. Mijn poesje overwield. De wind ruiste voor anderen dan de vrienden die ik toen toch nodigde voor ’t nacht diner. De poes zag alles, vluchtte door de grove spijlen van ’t hek dat haar niet beschermde tegen de zwellende wielen die zich niet ontzagen.
  5. De prijs van boek …. De letters waren gratis, het boek ging wel, ja ja. Gefopt! Alleen de mooiste woorden onbetaalbaar!
  6. O Haupt voll Blut aus Liebe. En opeens.. en ging.. en gaan, zo verdwijnen, al met zeven jaar. Zo doodstil.. en daar .. zag ik hoe die klap n stalenwielenmonster .. uit haar willen wringen: En terzijde.. zag.. zag ik aan het oudmannenhoofd .. bloedend bloedde .. als zeven uitgebloeide maagden.
  7. De taal van kubisme. De taal van kubisme: verhoekte gezichten .. uit schilderijen .. wel bewegingsvormen die leven kunnen heten … of zichtbare gedachten .. van nevelingen. Of ’n andere wereld door de onze heen .. oder unterströmend, verneinen und selbst zernichten!!
  8. Sisyphus gered. Eens heb ik Sisyphus gered. Hij keek bevreemd, aarzeldankte .. toch wist ik toen dat hij eens vrij zou zijn van verzonnen … verborgen schuld.
  9. Het einde van alles. Opeens heb ik ’t kasteel bezocht dat ik .. gebouwd had .. had op .. had op .. op, op… leugens. Muren scheuren, planten groeien binnen, vulden zalen met onbegaanbaar … liep vertwijfeld aan ’t hek .. dat van alle schaduw wist … Smeekte ik .. het rauwe park .. zwierf stille lanen .. verstond geen toren .. vergat .. mijn …. Alles.
  10. Schaak. Snel schaakte ik met het leven … verloor keer op keer. Ik wachtte zeven jaren, daagde dan … uit. Ik heb aan de resterende tijd één zet besteed.. ik won!!

 

Nachtboek is ’n dagboek voor in donker. Voor cello (Örs Kszeghy) en piano (Daniël kramer). Het telt (voorlopig) vier hoofdstukjes.

  1. Op de driesprong van dag en nacht
  2. Laatste blik op morgen
  3. Dood is niet zwarter dan de nacht
  4. Woordeinde